این کنسرت در آذرماه و این بار در تالار بزرگ وزارت کشور برگزار می‌شود، اما تاریخ دقیق برگزاری آن هنوز مشخص نشده است.
در سه‌شب برگزاری این کنسرت مقابل در ورودی تالار بزرگ کشور ازدحام جمعیت زیادی به چشم می‌خورد و مشکل ترافیک و کمبود جای پارک برای مراجعین مطابق معمول، مشکل‌ساز بود.
برنامه مطابق معمول در هر سه شب با نیم ساعت تأخیر آغاز شد و بعد از شروع برنامه همچنان رفت و آمدهایی در سالن به چشم می‌خورد.
عده زیادی از هموطنان کرد با لباس‌های زیبای کردی برای تماشای برنامه آمده بودند. در زمان آنتراکت (استراحت) 15 دقیقه‌ای، بوفه سالن شلوغ‌ترین مکانی بود که به چشم می‌خورد. سرویس‌‌دهی همچنان در این بخش با نقص و کمبود‌هایی همراه بود.
در بخش اجرای قطعات کردی، حجم زیادی از برنامه به خوانندگی عدنان کریم، میهمان عراقی این کنسرت اختصاص یافته بود که ظاهراً هموطنان کرد زبانی که در سالن حضور داشتند با این خواننده ارتباط زیادی برقرار نکردند که البته این مسأله از اختلاف لهجه کردی ایرانی و عراقی ناشی می‌شد.
کنسرت کامکارها برخلاف دفعات قبل این بار چندان شاد نبود. تنها در پایان، اجرای قطعه «بوتورای» (چرا قهر کردی) که یکی از قطعات معروف کردی است و دف نوازی بی‌نظیر بیژن کامکار، باعث تشویق پیاپی حاضرین شد. ارسلان کامکار در اواسط برنامه به این نکته اشاره کرد که این اولین کنسرت گروه کامکارها پس از فوت مادرشان است و سپس گروه قطعه «به یاد مادر» و اشعاری از خیام را اجرا کردند.در این کنسرت تعدادی از اعضای جوان خانواده کامکارها، نیز به جمع نوازندگان پیوسته بودند.
در سه شب اجرای کنسرت «شور کامکارها» تالار 3 هزار نفری وزارت کشور میزبان بیش از 9 هزار علاقه‌مند به موسیقی بود. در شب پایانی اجرا یعنی جمعه شب استقبال بیش از دو شب قبل بود تا جایی که در ردیف‌های کناری سالن صندلی‌های اضافه قرار داده شده بود.
